Analyse en denken over het standaardisatieproces van veldbustechnologie
Door de behoeften van gebruikers te analyseren, kunnen we de technische eisen en verwachtingen van gebruikers op de veldbus grofweg indelen in de volgende drie niveaus:
1) De onderlinge verbinding tussen intelligente componenten en controllers (stations) is vooral bedoeld ter vervanging van traditionele I/O-kabels. Het is vereist om traditionele I/O-gegevens te verzenden en daarnaast bepaalde alarm- en foutdiagnose-informatie te verzenden die uniek is voor intelligente componenten.
2) Op basis van het verzenden van de bovenstaande real-time monitoringgegevens is de verdere eis van de gebruiker het uitvoeren van gecentraliseerde technische ontwerpconfiguratie, dynamische programmawijziging en -download, en diagnose en kalibratie op afstand van componenten via het netwerk.
3) Op basis van interconnectie en interworking hopen gebruikers dit te bereiken"reconstrueren"het systeem onder verschillende omstandigheden, zoals in het geval van beschadiging en vervanging van componenten, reconstructie en uitbreiding van het systeem, upgrades of gedeeltelijke upgrades van het systeem, enz., waarbij toegankelijkheid tot componenten van derden of geüpgradede producten onder nieuwe technische omstandigheden vereist is.
Uit de eisen van bovengenoemde gebruikers blijkt dat zij hopen de"onderlinge verbinding","interactief"En"verwisselen"tussen verschillende intelligente componenten en controllers (stations) door middel van veldbustechnologie en netwerkdatacommunicatie, maar het is niet vereist dat al deze functies in één keer worden gerealiseerd."enkel"verenigd netwerk. Net zoals gebruikers e-mail, het downloaden van bestanden, surfen op het netwerk, online games en andere diensten op internet willen realiseren, vereist dit niet dat het internetnetwerk een netwerk moet zijn."enkel" "homogeen"netwerk.
Vanuit het perspectief van het constructiemodel van communicatieprotocollen verwijzen bijna alle huidige communicatieprotocollen over het algemeen naar het zeven lagenmodel van OSI, maar de meeste protocollen bouwen een"verticaal geïntegreerde"protocolstapel van de fysieke laag"onderkant boven", waardoor het moeilijk wordt"met elkaar verbinden"En"samenwerken"tussen de acht standaardprotocollen op welk niveau dan ook, laat staan"verwisselen". In feite is het doel van het formuleren van het gelaagde OSI-model om de communicatie-entiteiten die verschillende technische elementen en verschillende ontwikkelings- en veranderingssnelheden omvatten, in onafhankelijke lagen te verdelen, zodat elke laag niet alleen met elkaar kan worden gecombineerd om een end-to-end netwerk te vormen. complete protocolstapel, maar ook onafhankelijk ontwikkelen zonder elkaar te beperken. In het meest bekende internetnetwerkprotocolcluster is de reden waarom internet zo succesvol kan zijn bijvoorbeeld dat de TCP/IP-protocolstack de kern vormt, die veel verschillende applicatielaagprotocollen kan bedienen (WWW, FTP, e-mail, etc.) aan de bovenkant, en kan worden geïmplementeerd op veel verschillende LAN- (Ethernet, FDDI, etc.) en WAN-platforms (inbelnetwerk, X.25, etc.) aan de onderkant.
In zekere zin kan het huidige dilemma in het standaardisatieproces van veldbustechnologie grotendeels te wijten zijn aan het feit dat de"enkel verticaal geïntegreerd isomorf netwerk", dat is ook"ideaal", werd aan het begin van de dag als doel van de technische standaard gesteld. Het gevolg is niet alleen dat het doel niet kan worden bereikt, maar dat het ook contraproductief is"talrijke geschillen en onverenigbaarheden"is tevoorschijn gekomen.
